Almere, 10 augustus 2006

Al jaren lang weet ik dat er een pelgrimsroute bestaat naar Santiago de Compostela, noord-west Spanje, de zogenaamde Sint Jacobsroute. Natuurlijk kan je overal naar toe lopen, maar deze weg heeft iets speciaals. Nooit geweten dat ik me daarin zou verdiepen.

Waarom wil ik in m`n eentje naar Santiago lopen? Tja, dat is een goede vraag. Waarom ik ruim een maand over berg en door dal wil lopen? Het antwoord is kort, het lijkt me een grote uitdaging. Daarnaast kun je in de tijd dat je aan het lopen bent over van alles nadenken.

Tegen de tijd dat ik deze wandeling ga maken ben ik bijna eenenveertig (20 juli), "midlife-crisis"? Ik wil geen Harley of een sportauto, of er vandoor gaan met een meisje van in de twintig. Dan is dit een goed alternatief. De natuur, cultuur snuiven en weer op mezelf aangewezen zijn is ook aantrekkelijk.
Ik zal aan onze Lieve Heer denken, maar zal Hem ook stilletjes vervloeken wanneer het veertig graden is of weer eens regent en ik wederom een berg op moet lopen. Hem vervloeken mag niet natuurlijk, maar als ik aankom in Santiago de Compostella worden toch een aantal zonden vergeven. Mits ik in 2010 ga lopen want dan is het jubeljaar. In Spanje wordt op 25 juli zijn naamdag gevierd en dat valt dan op een zondag en daarom zullen al je zonden in één keer vergeven worden.
Alleen is dan de route veel te druk en ik wil graag lekker rustig lopen.

Vooropgesteld wil ik niet vanaf Nederland lopen, omdat ik daar gewoon de tijd niet voor heb. Er is ook nog een geweldige vrouw, een toffe zoon en een vaste baan, en dan ben ik drie maanden weg! Daarom wil ik beginnen in het plaatsje Saint-Jean-Pied-de-Port in de Franse Pyreneeën. Hoe ik daar wil komen vertel ik later. Saint-Jean is eigenlijk een plek waar lange afstandspaden vanuit heel Europa bij elkaar komen en is dan ook uitgegroeid tot een stadje vol souvenirwinkels, pelgrimshotels, kloosters en kerken. Het is dan nog 'maar' ongeveer 800 kilometer naar Santiago lopen, verdeeld over ongeveer 30 etappes langs de historische route, de zogenaamde Camino Francés. Al naar gelang kun je ook kortere etappes lopen maar dan moet je veel meer dagen uittrekken.

Santiago de Compostella is een belangrijk bedevaartsoord voor katholieken uit de hele wereld. Ook Jeruzalem, Vaticaanstad in Rome en Lourdes dat in de Pyreneeën ligt zijn zulke bedevaartsoorden. In Santiago zou, volgens de overlevering, de beste vriend en één van de apostelen van Jezus Christus begraven liggen in een inmiddels immense kathedraal, omgeven door andere kerken en kloosters. Heel lang geleden liepen mensen al vanuit heel Europa naar zijn graf om boetedoening te doen en hun zonden te laten vergeven. Vele van hen haalden het niet en zijn gestorven in de kerken of kloosters die langs het Jacobspad verspreid liggen.

Op 21 mei 2008 is er iets gaande dat ons leventje behoorlijk beïnvloed. Mijn schoonzusje (34) is ongeneeslijk ziek en zal binnen niet al te lange tijd overlijden. Haar dochtertje (vier jaar) zal bij ons komen wonen. Mijn schoonzusje is trots op me dat ik over een jaar naar Santiago ga lopen en heb haar belooft dat ik veel kaarsjes voor haar in kerkjes en kloosters ga branden.

Ook zal ik af en toe aan mijn vader (71) denken die rond 29 augustus in het jaar 2006 plotseling is overleden. In ons laatste telefoontje, het langste telefoongesprek ooit, had ik hem verteld over de plannen voor Santiago. Hij vond het een geweldig plan.
Een week later was hij er niet meer. Mijn ouders zijn gescheiden na een waardeloos en triest huwelijk toen ik dertien jaar was. Natuurlijk waren er ook leuke momenten. Mijn vader is na de scheiding altijd alleen gebleven. Hij had wel een hoop vrienden en vriendinnen in zijn stamcafé, zijn tweede huiskamer.

Mijn moeder is hertrouwd met Ab van Veen, waar ik als puber heel veel van geleerd heb. En ik was zeker niet de makkelijkste. Helaas is mijn moeder weduwe geworden. Zij woont nu al jaren in Frankrijk en is gelukkig getrouwd met Anton. Zij vinden het een geweldig idee dat ik ga lopen. Ik vind het heel erg dat ik ze zo weinig zie. Ook voor mijn zoon, die zijn opa en oma weinig ziet.

Onze poes Barrel, die ik in april 2008 op 20-jarige leeftijd heb moeten laten inslapen, zal in mijn gedachte met me mee lopen.

Precies zeven weken later, terwijl ik de voetbalwedstrijd Nederland - Italië keek (3-0!), is onze andere kat, Piepie, op 19 jarige leeftijd overleden. Hij miste Barrel en is denk ik dood gegaan van verdriet.

Vorige week in het Vaticaan heb ik gebeden voor iedereen, levend en niet levend.

Na goed overleg met mijn gezinnetje en mijn schoonmoeder, die een tot twee keer per week bij ons de was doet, kookt, en er vooral voor mijn zoon en zijn nichtje is, hebben we besloten dat ik in de zomer van 2009 aan mijn pelgrimstocht begin. Hulde aan mijn vrouw die keihard werkt en altijd onvoorwaardelijk achter me staat. Mijn zwager die alle grote verbouwingsklussen in ons huis doet is ook een kanjer, terwijl hij thuis ook het een en ander moet doen. Te meer bewonderenswaardig omdat zijn vrouw ernstig ziek is. Nu nog met mijn baas praten om veertig dagen aaneengesloten vrij te krijgen.

September 2007.

Hoera! Mijn baas vindt het, bij hoge uitzondering, goed dat ik veertig dagen weg ga! Nu kan ik echt beginnen met de voorbereidingen, tickets kopen, het plannen van rustdagen, bedenken wat ik mee neem (maximaal 9 kilo) en wat moet ik nog aanschaffen.

Mijn plan is om te vertrekken op vrijdagochtend 26 juni 2009, en terug te komen op donderdag 30 juli. Om in Saint Jean Pied-de-Port te komen neem ik de trein vanaf Almere Parkwijk naar Amsterdam Centraal, alwaar ik de Thalys pak naar Parijs (Gare du Nord). Vervolgens neem ik metrolijn 4 naar Gare de Montparnasse. Daar aangekomen staat de TGV al klaar die me naar Bordeaux/Bayonne brengt en dan met een boemeltreintje de bergen in naar St. Jean. Al met al een reis van veertien uur. De enige hotel reservering die ik maak is in St. Jean. Ik slaap dan in de Herberg l’Esprit du Chemin van Arno en Humberta. De andere 33 overnachtingen ben ik op de pelgrimshotelletjes aangewezen waar altijd wel plaats is. Per nacht kost dat 5,- tot 10,- Euro. Soms gratis en wordt er een donatie van 5,- gevraagd. Als er geen plek is dan moet ik verder lopen of in een privé hostel slapen die dan wel veel en veel duurder is.

De terugreis zal sneller verlopen omdat ik vanaf Santiago via tussenstops naar Eindhoven, of rechtstreeks naar Amsterdam vlieg. Welke opties heb ik hierbij?

- Berlin Air vliegt van Santiago naar Mallorca, maar ik kan pas de volgende dag van Mallorca via Duitsland vliegen. En dan met de trein naar Almere.

- Een andere optie is met Iberia, van Santiago naar Madrid en meteen aansluitend naar Amsterdam. Wel duur, kost al met al € 250,-

- Met Ryanair dan, van Santiago naar Londen, daar overstappen, en doorvliegen naar Eindhoven. Dan met de trein naar Almere. Kost me € 90,-

- Ryanair vliegt ook van Santiago naar Barcelona REUS, hiervandaan met trein of bus naar Barcelona INT. Afstand van 80 kilometer. Met Transavia naar Amsterdam. Kosten, totaal € 150,-, maar helaas een te korte overstap tijd.

- Van Santiago met de trein naar Oviedo (kost een dag extra) en van daaruit met Easyjet vliegen naar Londen. Een paar uur wachten en dan naar Amsterdam. Kost bij elkaar € 175,-maar Londen schijnt een ramp te zijn qua douane.

Hoeveel gaat deze reis ongeveer kosten?

• Heenreis € 158,-
• Terugreis € 255,-
• 34 overnachtingen, elk ongeveer €  10,- = € 340,-
• Eten en drinken per dag € 20,- voor 35 dagen  = € 700,-

Totaal tot nu toe: € 1453,-

De uitgaven van eten, drinken en overnachtingen zullen per dag verschillen, maar voor deze berekening heb ik een gemiddelde genomen.

Ook heb ik een aantal dingen aangeschaft zoals: rugzak (€ 150,-), wandelschoenen (€ 80,-) stempelkaart met lidmaatschap (€ 30,-), een waterzak (€ 30,-), goeie sokken (€ 20,-) en beltegoed (€ 100,-).

Al met al gaat deze reis zo`n € 1800,- kosten. Vergeet niet dat deze reis een ervaring is voor mijn hele leven. Positief of negatief, dat moet nog blijken, maar onvergetelijk zal het zeker zijn. Mijn beltegoed is heb ik ruim genomen want ik zal het thuisfront via de mail, sms en mijn weblog op de hoogte houden.

15 oktober 2008
Na veel surfen en zoeken op internet naar een goedkope en snelle terugvlucht, was ik eigenlijk te laat met boeken. Nu kies ik toch voor de duurste optie, met Iberia, via Madrid naar Amsterdam (€ 255,-). Na ruim een maand lopen wil ik eigenlijk zo snel mogelijk naar huis.

Sponsoren gezocht!
Omdat ik tijdens mijn tocht jarig ben en 41 word, en dan helaas geen kadootjes in ontvangst kan nemen lijkt het me leuk om voor of na mijn vertrek een klein geldbedrag op mijn rekening gedoneerd te krijgen.
Hoera! Ik ben gesponsord door Ciska en familie met € 41,-. Door Joop (collega) ben ik gesponsord met € 10,-! Ook voor Joop en zijn vrouw even een kaars opsteken ergens onderweg in een mooie kerk. Mijn moeder en Anton hebben mij € 50,- gegeven! Thanks. Mijn oma heeft me ook nog € 20,- gegeven.

24 juni 2009
Hoewel ik nu al vakantie heb werd ik gisteren door mijn baas gebeld of ik toch nog even langs wilde komen… Oh oh… Ik had wel een flauw vermoeden dat men me nog even veel sterkte, plezier en gedag wilde wensen.
Tot mijn grote verbazing kreeg ik op kantoor namens Playworld een sportief loopbroekje en tot mijn schrik een enveloppe met een veel te grote inhoud, 250,- Euro! Wel met de mededeling dat ik gezond terug moet komen. Dit alles hoeft de directie niet te doen en beschouw dit dan ook als een zeer, zeer groot compliment. Playworld Casino, bedankt!

Over minder dan 40 uur vertrek ik dan eindelijk. Dit is dan ook het einde van dit grote hoofdstuk. Ik zal verder schrijven over mijn belevenissen in het hoofdstuk Santiago de Compostella.

MORITURI TE SALUTANT, AD FUNDUM!